The role of self-care on compassion satisfaction, burnout and secondary trauma among child welfare workers
Wat is het?
Werken in de jeugdzorg betekent dagelijks omgaan met ingrijpende situaties van kinderen en gezinnen. Deze voortdurende blootstelling aan trauma kan zwaar wegen op hulpverleners en leiden tot burn-out of secundaire traumatisering. Zelfzorg wordt vaak genoemd als belangrijk middel om hiermee om te gaan, maar tot nu toe was er weinig onderzoek naar de daadwerkelijke effecten ervan.
Dit onderzoek richtte zich daarom op trauma-informed self-care (TISC) — een vorm van zelfzorg die speciaal is afgestemd op de emotionele belasting van werken met getraumatiseerde cliënten. TISC draait om bewustwording van de eigen emoties en reacties, en om het actief inzetten van positieve copingstrategieën. Voorbeelden zijn het zoeken van supervisie, deelnemen aan trainingen over secundaire traumatisering, samenwerken binnen een hecht team, het bewaken van een haalbare caseload en het behouden van een gezonde werk-privébalans.
In het onderzoek vulden 104 jeugdzorgmedewerkers en leidinggevenden een vragenlijst in over hun zelfzorgpraktijken, compassievoldoening (het gevoel van betekenis in het werk), burn-out en secundaire traumaklachten. De resultaten laten zien dat bijna een derde van de deelnemers hoge niveaus van burn-out (29,8%) en secundaire traumatisering (28,8%) ervoer, terwijl 31,7% aangaf weinig voldoening uit het werk te halen.
Medewerkers die vaker aan TISC deden, rapporteerden meer compassievoldoening en minder burn-outklachten. Er werd echter geen direct verband gevonden tussen TISC en lagere niveaus van secundaire traumatisering. Volgens de onderzoekers kan TISC vooral helpen om de positieve kanten van het werk te versterken en om burn-out te voorkomen. Werknemers die al last hebben van secundaire traumaklachten, hebben waarschijnlijk aanvullende en gespecialiseerde ondersteuning nodig.
Waarom is het belangrijk
De bevindingen onderstrepen het belang van een organisatiecultuur waarin ruimte is voor reflectie, collegiale steun en een gezonde werkbalans. Trauma-informed self-care blijkt niet alleen een persoonlijke verantwoordelijkheid, maar ook een gedeelde taak van teams en organisaties die het welzijn van hun medewerkers serieus nemen.
