Verborgen thuisloosheid: ‘Het huis waar ik slaap is geen thuis’

Wat is het?

Voorbij het cliché

Het is niet eenvoudig om de verschillende vormen van dak- en thuisloosheid in beeld te brengen. Heel wat thuislozen blijven verborgen. Docenten en studenten sociaal werk vestigen de aandacht op dit onderschat fenomeen: “Lang niet alle thuislozen leven op straat of in de opvang”.

Dak- en thuisloosheid staat voor een diversiteit aan kleur, leeftijd, geloof, nationaliteit en leefsituatie. Zo zijn er gezinnen met kinderen, psychiatrische patiënten die net ontslagen zijn uit een instelling, jongeren mét maar ook zonder een verleden in de jeugdzorg, mensen zonder wettig verblijf, mensen die omwille van partnergeweld hun huis ontvluchten, mensen met een verslavingsproblematiek die geen plaats vinden in een afkickcentrum, mensen die in een situatie van generatiearmoede leven.

Ook de leefsituaties van dak- en thuislozen kunnen erg verschillen. Niet alle dak- en thuislozen leven op straat of in de thuislozenopvang. Heel wat thuislozen maken geen gebruik van erkende opvangstructuren. Omdat ze geen sociale rechten hebben, de verblijfkosten niet kunnen betalen of bij gebrek aan plaats. Anderen hebben wel toegang, maar maken er geen gebruik van.