Document

Echtscheiding bij personen van Turkse en Marokkaanse herkomst

Wat is het?

Het Steunpunt Gelijke Kansenbeleid voerde twee onderzoeken naar echtscheiding bij personen van Turkse en Marokkaanse herkomst. Het eerste onderzoek is een literatuurstudie. Het tweede is een kwantitatieve en kwalitatieve studie.

Twee vragen die naar voor worden geschoven:

In welke mate komt echtscheiding voor bij Vlaamse Turken en Marokkanen
Welke factoren zijn eigen aan de specifieke context van deze groepen (migratiegeschiedenis, maatschappelijk-culturele en juridische achtergrond)

Een greep uit de conclusies:

Er wordt vaker gescheiden door personen van Marokkaanse dan door personen van Turkse herkomst.
De huwelijken die de meeste kans hebben om te worden ontbonden zijn die van Marokkaanse mannelijke huwelijksmigranten en die van Marokkaanse tweedegeneratievrouwen.
De huwelijken die de meeste kans hebben om duurzaam te zijn, zijn die van mannen van de tussengeneratie en van de tweedegeneratie en die van vrouwelijke huwelijksmigranten.
Huwelijksmigranten vormen op zich een kwetsbare groep die op vele vlakken afhankelijk is van de huwelijkspartner. Financiële onafhankelijkheid en een goed sociaal netwerk zijn belangrijke voorwaarden om de stap naar de hulpverlening en/of naar de echtscheiding te zetten.
De vastgestelde lagere echtscheidingscijfers bij vrouwelijke huwelijksmigranten uit Turkijke en Marokko kunnen wijzen op een hoge huwelijkstevredenheid maar ook op verborgen huwelijksproblemen die omwille van de meervoudige afhankelijkheden niet kunnen worden beëindigd via een echtscheiding.
Marokkaanse en Turkse kinderen leven na een scheiding vaak samen met een alleenstaande ouder die als volwassene uit Marokko/Turkijke is gemigreerd en nog maar kort in België verblijft. Vermoedelijk zijn die ouders niet volledig vertrouwd met de Belgische samenleving en komen sommige kinderen in een bijzonder moeilijke gezinssituatie terecht.